Złącze
Jako punkt podparcia złącze decyduje o przeniesieniu siły przyłożonej do rękojeści na punkty efektywne: krawędzie tnące lub szczęki chwytające szczypiec.
Osią przegubu może być śruba, nit lub śruba kuta, w zależności od obciążenia, dla którego zostały zaprojektowane szczypce.
Aby szczypce ze stałym punktem przegubowym pracowały bez luzu i płynnie, wymagana jest duża precyzja przy produkcji wszystkich powierzchni przegubowych. Połączenie pomiędzy dwoma częściami szczypiec jest możliwe dzięki różnym konstrukcjom złącza.
Złącze nakładkowe
W przypadku złącza nakładkowego, zwykle stosowanego w obcęgach do gwoździ, obcęgach zbrojarskich i szczypcach tnących bocznych o wysokim przełożeniu, dwie części szczypiec ułożone są jedna na drugiej bez konieczności dodatkowego formowania. Dzięki temu rękojeści szczypiec są bardzo wytrzymałe.
Złącze z podcięciem
Obie części szczypiec posiadają podcięcie. Dzięki temu jedna rękojeść szczypiec może być wsunięta w drugą. Zewnętrzna powierzchnia nitu jest gładka i równa.
Złącze wsuwkowe
Szczypce ze złączem wsuwkowym są wyjątkowo wytrzymałe. W konstrukcji tego złącza jedna rękojeść szczypiec wsunięta jest w szczelinę w drugiej rękojeści. Sworzeń przegubowy po obu stronach łączy dwie części rękojeści umożliwiające pewne prowadzenie.
Złącze ślizgowe
Złącze ślizgowe pozwala na optymalne dopasowanie szczęk szczypiec do detali różnych rozmiarów. W tym celu należy zwiększyć lub zmniejszyć rozwarcie szczęk przesuwając rękojeści odpowiednio od siebie lub do siebie. Aby możliwe było dopasowanie szczęk, należy zwolnić blokadę poprzez dalsze otwieranie szczypiec, albo odkręcić śrubę w celu regulacji. Klasycznymi przykładami szczypiec ze złączem ślizgowym są szczypce nastawne do rur i szczypce-klucz.
